U2 Sunday bloody sunday

Dat zondag bij de zuid amerikanen hoog in het faandel staat had ik al snel door, iedere zondag hebben ze voor 12 uur la tarde, smiddags al meer drank op als waar ik een week over doe. Het is vandaag zondag in Cafayate en gister was het feest tot vroeg in de morgen, ik houdt daar wel van en sprong zo mee in de dans zonder die te ontspringen. Maar het begon zoals vele dagen tijdens mijn verblijf hier met een stevige wandeling want na 2 dagen lopen op slippers met sokken, ik weet het ziet er niet uit maar mijn voet moest genezen, kwam ik in Corronel Moldes, een plaatsje opweg richting de wijnstree, de hoogste ter wereld. Daar vond ik een camping voor 1 euro met koude douche en een meer verboden te zwemmen en ruste 2 nachten een beetje uit. Want ik kwam er al gouw achter dat er een enorme brug was over het meer en ben op mijn eerste rustdag erheen gelift in een buggie van een restauranthouden. 6 km in een openairwagen scheuren door de argentijnse bergen. Daar aangekomen viel de hoogte wel mee maar toen ik eenmaal met 30 kilo elastiek aan mijn benen stond was het wel even schrikken, bungeejumpen is niet voor watjes en dus liet ik me vallen, het paste niet helemaal in budget, 20 euro, 96 argentijnse pesos maar wat moet dat moet. Ik raakte het water en veerde terug, voor je het weet ben je weer op het drogen. Vol van adrenaline terug gelopen, hout gezocht en gevonden kwam ik op de camping waar het een drukte van jewelste was, iedereen bbqen en ik noodlen op een vuurtje en bijkomen van de ervaring, Het duurde tot 6 uur eer de laatste radio uitging en dat was dus 7 uur wakker liggen woelen. Snel mijn tent gepakt en de volgende morgen opweg naar Cafayate. Ik krijg na 5 uur lopen van 2 aussies een lift tot hier en onderweg bezoeken we 3 wijnhuizen en proefen erop los. Vanmorgen, na de carnaval om 6 uur bij de tent en om 9 uur gewekt door de eerste autoradio buiten de camping van een argentijn met wijn, het is zelfs voor mij te vroeg daaraan te denken, pak in en verlaat zo de wijnstreek richting buenos aires, met dit tempo nog 10 dagen liften, dan door naar santiago de chilli en all the way up to bogota via de kuststrook, heb die oceano pacifico toch te weinig gezien. En dan terug naar huis 14 juni waneer we een week later die argentijnen in de voetbalpan gaan hakken als wraak voor mijn verstoorde heilige zondagse rust.