Richy Havens Freedom

Het is lastig om niet overal heen te kunne waar je in je eentje zonder overleg heen wil. Maar gelukkig heeft mijn nieuwe paspoort niet 21 maar maar 8 dagen geduurt die ik in rust en vrede heb doorgebracht in Rock en Hostal te Libertad te Buenos aires, echt een aanrader. Het rocken viel wel mee en de gedeelte kamers zijn groot genoeg om met 4 man, 3 en een vrouw door te brengen. Ik was de enige die er tijdelijk de tijd doorbracht, de andere woonde er praktisch en waren in afwachting van de studiestart, gastronomie dus er is goed door iedereen gekookt en kan dus nogsteeds niet in de spiegel mijn ribben tellen terwijl dat 2 jaar geleden in spanje wel het geval was na 2 maanden lopen. Maar er staat hier dan ook iedere dag groot vlees op het menu dat bij de lokale slager voor 5 pesos, een euro per kilo over de toonbank gaat. De laatste avond was het mijn beurt en dat werd spaghetto, met veel groente en vlees waar de niet kamergenoten maar hostal genoten erg vanop keken. Het leven in de hostals bestaat voor een groot deel uit mensen die van 02.00 tot 13 slapen eten slapen en om 23.00 nogmaals warm eten. Ik heb daarentegen denk ik wel zo'n 200km gelopen die dagen door de stad die iedere dag anders is en zo ook gister want ik was er vroeg uit, om de eerste trein naar Rosario te pakken maar dat is er slechts een en die ging pas om 18,43. Dus nog een dag door de stad met mijn nieuwe verhouding, slechts een rugzak en ik kan vertellen dat dat even wennen is maar alles wendt als je maar weer je balans vind. Die vond ik en na 8 uur lopen en zweten ging de trein dan eindelijk de duisternis in. In de trein zitten stalen schuiven voor de ramen die wel open kunnen maar omdat er in Argentinie nog meer geweld is tegen de treinen dan in nederland en dan heb ik het niet over grafiti maar stenengooiers, is het verstandig die dicht te houden. Om 01.00u plaatselijke tijd kwam ik dan met natuurlijk de rest van de trein en pasagiers aan in Rosario, de stad waar Che geboren is en een ik dacht enorm standbeeld moet staan en werd door Luis, een italiaan die hier al jaren woont, met de taxi afgezet bij een hostal. Snel tandjes gepoetst en onder de wol want er wachtte een lange loopdag, Rosario is namelijk best groot en ik doe nogsteeds alles binnen de steden lopent. Vanochtend vroeg uitgechekt en naar het Che hostal gegaan want dat was goedkoper en meer centraal. Er is hier ook een Freedomhostal waar ik later heb geinformeerd maar dat was weer free duur dus blijf een nacht meer en dan morgen toch weer die gevaarlijke trein in naar Tucuman of noordelijker, ik ga zo even informeren wat de mo en onmogelijkheden zijn hier. Maar dat beeld van Che viel wel mee, amper 3 meter hoog, ver buiten het Chentrum maar de foto is er. Het geboortehuis van Che wordt ondertussen bewoond en is in tegenstelling tot bijvoorbeelt het achterhuis geen museum, jammer maar helaas. Op naar het noorden en genieten van mijn freedom.