Iggy Pop The passenger

Hier weer een verhaal om je petje voor af te nemen en eens goed voor te gaan zitten want het kan raar lopen in zuid amerika. Bolivia het land van de liften, was mij in La Paz al bekent na het zien van een enorm gebouw met een lift van het merk Schindler, de zogenaamde Schindlers lift. Ik wist toen nog niet dat het zo voorspoedig zou liften, eerst natuurlijk al in Colombia, Equador en Peru en nu ook in Bolivia, als je maar zo min mogelijk je hand opsteekt en gewoon doorloopt dan stopt men vanzelf! Zo ook gister weer, na 10km lopen de hoogste stad van de wereld uit, Potosi, stopten er een laadwagen. Het stikt hier van de stenen en het is toegestaan om je hele tuin ermee te beleggen, deze man ging voor de 2e keer een volle lading halen en kon mij zeker 20km richting Sucre brengen. Op de stenenopgraafplek heb ik de beste man een uur geholpen met laden en ben toen na het zoveelste broodje banaan verder gegaan. Hij hield siesta en daar ging ik niet op wachten, hij ging daarna toch de andere kant op. Het is ongeveer een uur of 15.00 als ik al denk aan tent opzetten en hout zoeken als er weer een auto stopt, ditmaal een lokale vrachtwagen, een wagen met een bak erop van hout waar denk ik wel een ton of 100 in kan. Met iemand die er al in zat gaan we dus met een gangetje van 40km per uur 1500m naar beneden opweg naar Sucre. Onderweg stopt ie nog 4 keer en het werd nog gezellig druk achterin. Het is prachtig weer en op blote voeten sta ik mijn ogen uit te kijken, echt wonderschone bergen passeren en de meest prachtige wild west dorpjes schieten voorbij. Het duurt zeker 4 uur voor we in Sucre zijn maar dan ben je ook weer ergens wat op de kaart staat. Na Uyuni en Potosi, de een nog kleiner dan de ander maar niet groot is dit echt weer een wereldstad. Een enorm stadion en veel verkeer en personen nog op de been. Echt een stad op even bij te komen van een lange rit maar dat is nog niet zo makkelijk. Door het landelijke weekend carnaval is er veel gereserveerd en vol en dus moet ik het met een muffe kamer doen ergens buiten het centrum waar al menig lichaamsvocht op de grond is geseipelt! De douche heeft de gevreesde draadjes dicht bij het water en is niet echt warm maar aangezien ik sinds Uyuni niet meer heb kunnen douchen maak ik smal en klein zodat ik met mijn hoofd niet de douchekop raak en met de rest de muur niet! Want die is nog viezer als in de Harmejansweg waar alleen groen op de muur zat maar hier is het meer, denk dan 20 jaar niet schoongemaakt! De lucht gaat door merg en brain maar douch dapper verder. Na de wasbeurt opzoek naar wat eten en dat werd een pizza op straat voor 70 eurocent een centimeter of 30 doorsnee en goed te doen. Ik loop nog flink wat door de stad omdat ik vandaag doorreis naar Cochabamba alwaar morgen 2 februari een feestdag is en na de carnaval in Potosi van alle lokale mijnwerkers zal ook dit wel een spektakel worden! Het is eigenlijk iedere dag feest in zuid amerika maar de speciale dagen zijn net wat specialer! En dan kan het wel even duren eer u wat van mijn hoort want vanaf Cochabamba kan je een lange jungleweg volgen naar het zuiden, argentinie. Nog een lange weg te gaan dus.Heb er zin in, zo eerst de hele stad doorkruizen naar de busterminal alwaar om 18.00uur een caravaan van bussen vertrekt offroad naar Cochabamba! 12 uur hobbelen, nu al zin in. Zo eerst nog even een desayuno op de kop tikken die waarschijnlijk bestaat uit broodjes banaan, al heb je hier ook broodjes pollo en vlees maar aangezien mijn maag net is hersteld van de hoogteverschillen doen we het even vegatarisch aan de komende dagen, het vlees verpeiterd hier waar je bijstaat en je weet nooit of men wel hun handen heeft gewassen en of niet toevallig al de hele dag uit zijn neus eet. gr mauro picchu