the doors People are strange

Het is een mooie dag in Santa Cruz als ik besluit een dagtrip te maken naar Buena Vista, een dorpje iets buiten Santa Cruz. Het is heet dus vertrek op mijn slippers in bus 4 naar de terminal om te kijken hoe ik die 54 kilometer het beste kan afleggen! Op de terminal aangekomen is het een drukte van jewelste. Een wel bekent mierennest van mensen voor de trein en bus door elkaar heen rennen ieder een kant op, de een richting de bus en de ander uiteraard richting de trein. Ik besluit geen overhaaste beslissingen te nemen en kijk goed voor ik een beslissing neem. Maar al snel blijkt dat Buena Vista alleen te berijken is op het traject Cochabamba en daar had ik dus gister moeten uitstappen, jammer maar helaas. Ik kijk verder naar de mogelijkheden richting Tarija maar dat is morgen 25 bolivianos goedkoper dan vandaag dus ook dat komt op de lange baan te staan. Ik koop een calcium en besluit terug naar het centrum te lopen kris kras door de stad omdat ik twijvel en eruit wil komen hoelang ik hier blijf en wat ik ga doen. Ik let met een half oog op het verkeer en kijk met een half oog naar alles om mij heen, dat andere oog is in gedachten verzonken bij wat we allemaal al hebben gezien en hebben meegemaakt. Eergister in Sacaba,wachtende op de zelfde bus, ontmoeten ik Alberto uit Yapacani, een dorpje in de jungle die mij wist te vertellen dat je in europa met euro´s betaald. Ik zeg altijd dat ik ergens uit europa kom om niet meteen te bekennen dat je casa in nederland staat, hoewel ik geen casa heb, om mensen niet het idee te geven dat je met cash reist. Hij vertelde dat ie munten spaarde ook van geen lokale waarde en omdat ik nog wat kleingeld vanaf schiphol dat geef ik hem voor de eerder verkregen 2 fijgen 20 cent, eurocent, 2 bolivianos. Hij is als een kind zo blij en zet zijn enorme bril erbij op. Het muntje wordt van onder tot boven bekenen en verdwijnt ergens in een zak nadat iedereen het heeft bewondert. Hij blij en ik 2 fijgen rijker. Eerder gebeurde zoiets in Sucre waar kleine Oscar, zo heete hij echt, vriendelijk vroeg of hij mijn slippers, in plaats van schoenen, mocht poetsen. Ik zei dat dat niet nodig was omdat ze er toch niet van gingen glimmen maar vroeg of hij een broodje kaas wilde. Ik had net op de markt, omdat ik last krijg van kaas-ontwenningsverschijnselen, 250 gr kaas gekocht, roomkaas met paprika en peper voor 65 eurocent met 5 broodjes voor 20 cent en dat nam hij graag aan. Hij vertelde 12 te zijn en vanuit Potosi te komen en was heen gezonden om geld te verdienen en liet mij trots zijn verzameling zien van muntjes. Hij had argentinie en chili al maar zocht nog naar Colombia en verder. Ik smeer een broodje voor hem en kijk in mijn collectie waar het nog stikte van pesos en geef hem 100 pesos, 4000 is een euro dus dat kon er ook nog wel van af, hij blij en ik weer wat gram lichter, ieder grammetje telt bij 30 kilo bagage. Maar er zijn ook mensen die ongevraagd er met je geld vandoor gaan. Ik loop dus besluitloos terug van de terminal en ook kaartloos want die ligt in het hostal als er na het kruislings oversteken van een grote weg een auto stopt, met een ´politie´ erin die mij erop wijst dat ik daar niet mocht oversteken. Ik zeg dat ik dat niet wist en wil weglopen. Hij vraagt mij om mijn paspoort en even wil ik die geven maar omdat de man geen uniform draagt besluit ik te liegen dat ik barst en te zeggen dat die in hotel ligt en geef hem het kaartje en ik moet instappen. Ik besluit het te doen en rijdt met hem richting hostal maar hij stopt en chekt mijn tas grondig en vind mijn paspoort waarop ik verbaast zeg dat ik dacht dat...In mijn portemonnee vind hij 40 bolivianos wat gelijk staat aan 4 e en kijkt boos en zegt dat dat liegen mijn me 4 e kost en ik krijg mijn spullen terug en paspoort en mag eruit. Ik zweet peentjes en denk dat dit ook anders had kunnen aflopen. In mijn tas zat ook mijn reisjournaal met envelope, met foto´s van vaders die mij kwam halen in colombia, machu picchu ticket en allerlei belangrijke waardeloze dingen + 1100 bolivianos, 110 euro. Ik heb alles nog en besluit terug naar hostal te gaan en morgen als de wiedeweerga naar het zuiden te reizen en weer een lange dag op de terminal te wachten, das veiliger dan maar doeloos rondlopen. wat zijn mensen toch soms raar, de reactie als ze iets krijgen voor niets, een vriendelijke rare reactie maar ook denken de badcop, rotkop, uit te kunnnen hangen tegen toeristen. dan hebben ze aan mij een slechte want ik ben niet voor een gat te vangen maar ja paps en mans, ik zal voorzichtiger zijn. zoals nina simone zou zeggen, ik heb mijn armen en benen nog en mijn leven en mijn vrijheid maar ben wel 4 euro lichter en een ervaring rijker...zo maar een biertje, het is weekend en dat heb ik wel verdient en Buena vista, ach het zal me wat, het de cd van de Buena vista social club en dat is ook wat waard.